Orpheus is een beroemde zanger. Waar hij zijn gezang laat horen, kan niemand de goddelijke macht ervan weerstaan. Zijn bruid Eurydice wordt echter op hun huwelijksdag gebeten door een slang en sterft.
De diepbedroefde Orpheus gaat haar achterna. Zo dringt hij door tot de onderwereld. Zingend probeert hij Hades, de god van de onderwereld en zijn godin Persephone te vermurwen om zijn bruid terug te geven. De schimmen luisteren naar de liefelijke klanken en wenen. Ook het koningspaar is diep ontroerd en besluit Eurydice weer met hem te verenigen, op één voorwaarde: Orpheus mag niet naar zijn geliefde omkijken, voor ze het zonlicht bereiken.
Orpheus beklimt de steile weg naar de bovenwereld met angst in zijn hart: zou Eurydice hem bij kunnen houden? Zou de weg niet te zwaar voor haar zijn? Zijn onrust wordt groter door het ontbreken van het geluid van voetstappen. “Eurydice gaat alles goed? Eurydice ik heb je gemist!” En dan gebeurt het. Hij kijkt om en Eurydice, die vlak achter hem zweeft, valt meteen terug naar de onderwereld.
Intens verdrietig keert Orpheus terug naar zijn vaderland. Drie jaren verstrijken en Orpheus zondert zich steeds meer af. Niemand wordt zozeer door de nimfen gehaat als hij, omdat hij van geen liefde voor vrouwen meer wil weten. Op een fatale dag komt een groep Maenaden op Orpheus af, al roepend: “Daar is hij, de vrouwenhater, die niets meer van ons wil weten” en blind van haat doden zij Orpheus.
Orpheus’ ziel zweeft omlaag naar het schimmenrijk, waar hij Eurydice omhelst. Sindsdien lopen zij samen gelukkig over de Elysische velden.
